❓پرسش
آیا این جمله درست است؟
” اگر هنگام مناجات با خدا دائما از خودمان و رنج‌ها یا بدی‌هایمان صحبت کنیم کمتر آرامش خواهیم‌یافت. ولی اگر از خوبی‌ها و اسماء حسنای خدا یا خوبی‌های اولیاء خدا صحبت کنیم، آرامش و نور بیشتری به ما خواهد رسید. جوشن کبیر، زیارت جامعه و دعای ندبه سرشار از ذکر خدا و اولیاء خدا هستند”.
💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠
✅پاسخ
آن‌چه از این مقدار مناجات‌های اهل‌بیت علیهم‌السلام که به ما رسیده، برداشت می‌شود حاکی از این است که در مناجات نمی‌توان تقلیدی رفتار کرد، مناجات از شئونات نفس است که در حالِ نیاز مبرم به گوش شنوا برای بیان دردها، انسان را بی‌اختیار به گفتگو وامی‌دارد.
ما چون معمولا با آمادگی و احیانا برنامه سراغ مناجات رفته‌ایم درک صحیحی از لذت واقعی مناجات نداریم.
راه مناجات به پهنای نیاز انسان باز است و استخدام کلمات در یک مناجات واقعی بدون اختیار و بدون روخوانیست لذا حتی آه گفتن تنها هم، آدمی را آرام و دردها را تسکین خواهد داد.
گاهی یک دوبیتی انسان را طوفانی می‌کند و یک مجلس طولانی نمی‌کند.
نسیمی کز بُن آن کاکل آیو
مرا خوش‌تر ز بوی سنبل آیو
چو شو گیرم مو یادته در آغوش
سحر از بسترم بوی گل آیو
