❓پرسش
استاد عزیز لطفا درباره متن زیر توضیح بفرمایید.
«راه‌های عبادات، روزه، شب زنده‌داری، ذکر، دعا، ریاضات و صبر که از پیغمبر و ائمه علیهم السلام رسیده است هم راه خداست. بعضی اصحاب به پیامبر و ائمه علیهم‌السلام اصرار زیادی کردند که چه کنیم زودتر به مقصد برسیم؟ این بود که پیامبر صلی الله علیه و آله راه میان‌بر را نشان داد و فرمود: هر کس علی و حسین علیهماالسلام را دوست بدارد، زودتر به مقصد می‌رسد.»
«حاج اسماعیل دولابی
طوبای محبت»
💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠
✅پاسخ
این‌که از حضرت رسول صلوات الله علیه سوال کردند که: چه کنیم زودتر به مقصد برسیم و حضرت فرموده باشند که هر کس علی و حسین علیهماالسلام را دوست بدارد زودتر به مقصد می‌رسد معنای آن این نیست که راه‌های عبادات مثل روزه و نماز شب و ذکر و دعا و ریاضت کشیدن و به قول ایشان صبر و این‌ها باید کنار گذاشته بشوند و باید محبت مولا را داشته باشد گرچه در ابتدا این‌طور برداشت می‌شود اما خلاف واقع است. فرمایش آقا رسول الله صلوات الله علیه و آله حکایت از این دارد که چنان‌چه کسی توجه به مولا و امام حسین علیهماالسلام داشته باشد به لحاظ آن توجه، آن عبادات، آن‌چه که انجام داده نافذ‌تر خواهد بود و این محبت چنان شوقی در انسان ایجاد می‌کند که آن‌چه را که انجام می‌دهد عمیقا و سریعا در جان انسان تأثیر می‌گذارد. لذا کسی که مولا امیرالمؤمنین «علیه افضل صلوات المصلین» را دوست دارد وقتی اشتغال به یک عبادتی دارد این عشق و آن محبت باعث می‌شود انسان لطیف‌تر باشد و این لطافت موجب تأثیر سریع‌تر عبادات در نفس خواهد شد. لذا انسان وقتی به کسی یا چیزی متوجه است بلافاصله بعد از توجه، داد و ستد شروع می‌شود. این‌طور نیست که وقتی ما متوجه چیزی یا کسی باشیم با متوجه نبودن، تفاوت نداشته باشد وگرنه هیچ توجهی هیچ ارزشی نخواهد داشت و اگر بنا شد که تفاوتی در توجه به این سمت و آن سمت وجود داشته باشد، به لحاظ قوت و ضعف آن چیزی است که ما به آن متوجه هستیم به اضافه‌ی مقدار شعور و درک و فهمی که از آن در وجود خودمان داریم. این مجموعه باعث می‌شود که انسان به اصطلاح مسیر میان‌بری را برود یا به تعبیر ما در «صراط مستقیم خودش» قرار بگیرد. لذا هر کسی به این نسبت یعنی به نسبت لطافت نفسش، به نسبت توجهش به ارواح لطیف و به نسبت توجه به عبادات سرعتش کم و زیاد خواهد داشت. والسلام.
