انگار همه‌ی هستی منتظر ما بوده تا بر اساس فکر و نیت ما پیش برود؟

پرسش
چگونه است که به محض ادعای مسئله‌ای یا تصمیم برای انجام کاری، به سرعت همان مورد برای ما اتفاق می‌افتد. انگار همه‌ی هستی منتظر ما بوده تا بر اساس فکر و نیت ما پیش برود؟ و اگر ما آن نیت را نمی‌کردیم همه چیز تغییر می‌کرد؟

پاسخ
به عنوان علت طولی، انتظار فطری ما از هستی همین است و این البته لطیف‌تر از ذره در آیه‌شریفه‌ی«فمن یعمل مثقال ذره خیرا یره و من یعمل مثقال ذره شرا یره» است.