اینکه آدم باید خودش را در تمام زمینه‌ها کمتر از دیگران بداند یک اصل است؟

پرسش
اینکه آدم باید خودش را در تمام زمینه‌ها کمتر از دیگران بداند یک اصل است؟ لطفا بفرمایید این اصل کجا و چطور تخصیص می‌خورد؟
به عبارت دیگر این اصل با امر به معروف چطور قابل جمع است؟
به نظر می‌رسد آن زمانی که آدم امر به نیکی می‌کند یا نهی از زشتی، خودش را عامل به نیکی یا بری از زشتی می‌داند!

💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠

پاسخ
هیچ تخصیصی نمی‌خورد.
جمعش عادی و ممکن است.
آمر، خودش را بری از زشتی نمی‌داند.