❓پرسش
این مطلب چگونه قابل توجیه است؟
«هیچ موجودی از هیچ موجود دیگری راضی نمی‌شود، مگر به وساطت مقام امام هشتم؛ هیچ انسانی به هیچ توفیقی دست نمی‌یابد و خوشحال نمی‌شود، مگر به وساطت مقام رضوان رضا علیه‌السلام و هیچ نفس مطمئنه‌ای به مقام راضی و مَرضی بار نمی‌یابد، مگر به وساطت مقام امام رضا علیه‌السلام!
او نه چون به مقام رضا رسیده است، به این لقب ملقّب شده است! بلکه چون دیگران را به این مقام می‌رساند، ملقّب به رضا شد. اهداف جزئی هم مشمول این اصل کلّی است. اگر کسی در کارهای جزئی موفق شد و راضی شد؛ چه بداند، چه نداند به برکت امام رضا علیه‌السلام است. اگر فرزندی کوشید، رضای پدر و مادر را فراهم کرد؛ چه بداند و چه نداند، به وساطت مقام امام رضا علیه‌السلام است.
💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠
✅پاسخ
چنان‌چه ما وساطت در پیدایش را بپذیریم، همه‌ی لوازم آن را پذیرفته‌ایم.
✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨
❓پرسش
با فرض صحت این خبر، ایرادی که در این‌گونه مباحث است این است که این سخنان ذاتاً ابطال ناپذیرند. مقتضای این سخن که «هیچ موجودی از هیچ موجود دیگری راضی نمی‌شود، مگر به وساطت مقام امام هشتم»، این است که نه تنها کسانی که به توحید و دین و… ناباورند بلکه حتی دشمنان حق نیز رضایتشان در زندگی و حتی در گناهان را نعوذ بالله امام هشتم تأمین می‌کند! آیا این غلو نیست؟ آیا ساختن چنین بنایی بر مبنای لقب یک انسان، تایید تفویض و نتایج آن نیست؟
💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠
✅پاسخ
در مقام بیانِ این فرض نیست.
بلکه اگر رضایتی هست، ایشان راضی به “اصل رضایت نفس” است.
اما فرض گناه در این مقام به لحاظ آن‌چه در شریعت گناه است، نیست بلکه ناظر به خمیر مایه‌ی نفس امام است که حکایت از میل، اشراف، حضور علمی و کمال بودن این فرایند برای امام دارد و…
