❓پرسش
لطفا نظر خود را درباره‌ی متن زیر بفرمایید.
«این یک واقعیت است که جان آدمی، اساسا فکر است. به همین جهت، موضوع این نیست که خداوند به انسان، اول جان داد بعد به او فکر آموخت. بلکه درست همان زمان که جان داده، فکرت را هم آموخته است. به عنوان مثال، چنین نیست که خداوند، اول عدد چهار را آفرید، بعد زوجیت را به آن بخشید. آفریدن عدد چهار همان و زوجیت هم همان. جان هم چنین حالتی در آفرینش حق تعالی دارد؛ جان را با فکرت آفرید و تقدم و تأخری در آفریدن جان و فکرت آموختن، وجود نداشته است.»
«کتاب رازِ راز، ص 32،
دکتر ابراهیمی دینانی»
💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠
✅پاسخ
در بیان استاد تسامح است؛
جان در هنگام خلقت فکرتی ندارد.
همه‌ی دارایی انسان در ابتدا قوه است.
فکرت یا عقل، به تجربه آفریده شده و لذا تکلیفی متوجه انسان نیست.
