❓پرسش
من حقیقتا عشق عبادت را درست درک نکرده‌ام. خیلی اوقات فکر و احساس می‌کنم که هم خودم را فریب می‌دهم و هم می‌خواهم خدا را فریب دهم؛ چون تنها عاملی که در عبادت‌هایم نیست عامل عشق است. عوامل عمده و به‌درد‌نخوری که حقیر در عبادت‌هایم ملاحظه کردم؛ تقلید و یادگیری، طمع و ترس بود!
گاهی فکر می‌کنم عبادت را ترک کنم تا زمانی که بتوانم با عشق، خدا را عبادت کنم و در برزخِ عشق و طمع و ترس و عادت سرگردانم.
لطفا راهنمایی بفرمایید.
💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠
✅پاسخ
همین‌قدر که در اندیشه‌ی فریب نباشی بس است. کسی را نباید برای عشق نداشتن، ملامت کرد و بالعکس. عشق امری اختیاری نیست.
اما طمع به آن‌چه‌که هیچ ربطی به تضییع حقوق دیگران ندارد، مذموم نیست.
اما ترس؛ اگر به ترس از نحوه‌ی شدن باشد موجب احتیاط است و ممدوح.
اگر ترس از قاموس انسان بیرون رود، خود را نابود خواهد کرد.
شما هم اکنون، عاشق عشق و متنفر از فقدان آن هستی.
