پرسش
اين‌كه معصومين عليهم‌السلام دم از صبر در برابر ناملايمات می‌زنند، از جمله اميرالمومنين علیه‌السلام در دورانی‌كه به‌ظاهر حقِ حضرت را پايمال كردند، آیا اين جملات نورانی را در باب صبر، گوشزد كردن به ماست برای ملتزم‌بودن به صبر، يا واقعاً خودشان هم صبر می‌كردند؟
چون انتظار حداقلی ما از آن بزرگان، دريا بودنست با توجه به بی‌نهايت‌بودن وجود مباركشان شما چه تعبيری از اين فرمايشات نورانی داريد؟
پاسخ
صبر از امور انتزاعی است. نظیر بقیه‌ی واژه‌هاست. یعنی ناظر مطلع چنان‌چه بخواهد شرایط موجود را بیان‌کند بهتر از این قادر به توصیف آن موقعیت و کم و کیف آن وضعیّت نخواهد بود.
❓پرسش
يعنی ما بايد با نگاه صبر با ناملايمات مواجه بشويم؟
يا نگاه زيباتری در اين‌گونه موارد می‌شود داشت؟ چون نتيجه‌ای كه از فرمايش شما استنباط می‌شود اينست که نگاه خود معصومين، نگاه صبر‌كردن نيست اگر اشتباه نكنم..
پاسخ
عرض شد، اهل‌بیت علیهم‌السلام نگاهی ندارند. این‌ها همه از نگاه ناظر است.
ما به قدر ظن خود کردی نگاه
صبح ایشان، پس چنین کردی پگاه
