آيا اگر يک نفر فقط و فقط طلب نان و آب داشته باشد ايرادی ندارد؟

❓پرسش
اين‌كه در فايل مربوط به دعای عرفه و برخی ديگه از فرمايشاتتان فرموديد كه «ما هر چه كه طلب داريم را بايد از خدا بخواهيم و نمی‌شود كسی‌كه گرسنه است بگوید من آب می‌خواهم و…»
صحبت بر سر اين «طلب» هست؛ چه كاری انجام بدهيم كه طلب ما هم مثل طلب آن حضرات باشد؟
اگر اشتباه نكنم فرموده‌ايد كه طلب هم غير ارادی هست و ممكن است آدم هر زمانی يه نوع طلبی داشته باشد.
آيا اگر يک نفر فقط و فقط طلب نان و آب داشته باشد ايرادی ندارد؟
سؤال ديگر اين‌كه برخی بر اين باور هستند كه خواندن ادعيه (كميل، ندبه، عرفه و…) هر چند طلب ما نباشد ممكن است اثر وضعی داشته باشد و برای ما هم مؤثر باشد.

💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠

✅پاسخ
همان‌طور که بارها عرض کردیم طلب غیر ارادی است. به کسی نمی‌شود طلب تزریق کرد شبیه گرسنگی است تشنگی است خُب وقتی من گرسنه‌ام نیست شما نمی‌توانید به من گرسنگی تزریق کنید مگر من را بیمار کنید بنابراین آن‌چه که باعث طلب می‌شود، طلب را در انسان بر می‌انگیزد آن آگاهی است. انسان آگاه است که نسبت به آن شی‌ای که نسبت به آن آگاهی پیدا کرده، طالب می‌شود و مایل می‌شود و دنبال می‌کند و می‌رود سراغ کسی‌که آن را دارد و تلاش و کوشش می‌کند که آن را بدست بیاورد. این می‌شود اصل ماجرای طلب. اما حالا اگر کسی فرض کنید طلب چنین و چنان کرد شما فرمودید: طلب نان کرد خب طلب نان بکند می‌گویید: ایرادی دارد یا ندارد؟ ایراد داره یا نداره یعنی چه؟ به کسی نمی‌شود ایراد گرفت در طلب خودش. طلب مقدس است. انسان به طلب زنده است. حیات انسان به طلب است. نشاط انسان به طلب است منتها طلب چون محدود است باعث می‌شود که انسان از طلب خودش عبور کند؛ انتها دارد انسان از این طلب به آن طلب عبور می‌کند و به طلب جدید می‌رسد. اما این‌که حضرات معصومین علیهم‌السلام طلبی داشتند آیا می‌شود ما مثل آن‌ها طلب داشته باشیم؟ جوابش را عرض کردیم: طلب به لحاظ آگاهی است اما قیاس کردن ما خودمان را با آن حضرات قیاس مع‌الفارق است برای این‌که آن‌ها در محدوده‌ی «فهم ما» طلبی ندارند دیگر کمترین طلبی که ما می‌توانیم از طلب آن‌ها بفهمیم که مثلا خیلی بزرگ است، آن طلب هدایت ماست، طلب دستگیری ماست و لذا ما را تا در بهشت برین و تا مقامی که ممکن است نرسانند آرام نمی‌گیرند این عشقشان است این طلبشان است که ما می‌فهمیم و ما درک می‌کنیم. اما این دعاها و این چیزهایی که خوانده می‌شود آیا این‌ها اثر وضعی دارند یا ندارند اگر کسی بگوید اثر وضعی ندارند خب اشتباه است اما این را بدانید؛ ذکر، دعا مطلقا اثر وضعی‌اش شمشیر دو لب است. در دعاها آن‌چه در نفس انسان است تقویت می‌شود. ما در همان جایگاهی که هستیم تقویت می‌شویم. دعا خاصیتش تقویت جان است. قوّت جان می‌شود حالا اگر جان حسود باشه و بیمار باشد هرطور بیماری که در او باشد آن هم قوی می‌شود و لذا گفتند: خر عیسی اگر به مکه رود چون ‌که بازگردد، نه، خر نباشد خرتر باشد. برای این‌که اثر وضعی دارد مکه رفتن، عبادت کردن اثر وضعی دارد، نمی‌شود خر برود و خر برگردد. خر برود خرتر برمی‌گردد چون عبادت می‌کند فرض این است بنابراین اثر وضعی هست اما از نظر مثبت اثر وضعی مثبت متعلق است به توجه. هر چه‌قدر توجه ما بیشتر باشد اثر وضعی بیشتر می‌شود. گتره چیزی در عالم نیست. این‌طور نیست که به چیزی نگاه نکنیم ولی آن اثر کند ما به چیزی فکر نکنیم اما درکش کنیم باید به آن توجه کنیم خوب و بد هم فرقی در این رابطه ندارد. والسلام.